روز ۲۶ اردیبهشت روزبین المللی مبارزه با ترس از همجنسگرایی بود. این روز از سال ۲۰۰۵ به دنبال حذف همجنسگرایی از مقوله بیماری های روانی گرامی داشته می شود. در حال حاضر در ۹۰ کشور همجنسگرایی ممنوع است.
همجنسگرایی در ایران پدیده اجتماعی بحث برانگیزی است، حتی در میان بستگان همجنسگرایان.
میترا یکی از همجنسگرایان ایرانی درخصوص این موضوع می گوید: "مادرم بسیاری تلاش می کرد که من را مانند دیگر دخترها بزرگ کند. حتی زمانی که بزرگتر شدم و به دبیرستان رفتم، برای نخستین بار عاشق دختری شدم، این اتفاق دعوا و کتک و داد و هوار به همراه داشت." میترا که در رشته پرستاری تحصیل کرده، مسائل اجتماعی را نیز از مشکلات همجنسگرایان در ایران می داند و اضافه می کند: "مجبوریم همیشه ماسکی بر روی صورتمان داشته باشیم. من از سر کارم دو بار اخراج شدم. به این دلیل که دکتر همکارم می خواست با من ارتباط برقرار کند، اما من نمی خواستم و رفتار بدی با وی کردم. از دوستانم شنیده بودم که وقتی به روانپزشک مراجعه می کنند رفتار نامناسبی با آنها دارند. به دلیل ترسی که از طرد شدن داشتم، به روانپزشک مراجعه نکردم."
میترا و سایر همجنسگرایان در ایران می گویند که اغلب اوقات جامعه همجنسگرایان افرادی محسوب می شوند که انحراف جنسی دارند و این برای آنها آزاردهنده است. آرشام پارسی، دبیر "سازمان دگرباشان جنسی" هشت سال است در تورنتو برای کمک به همجنسگرایان ایران فعالیت می کند.
آقای پارسی به بی بی سی فارسی می گوید: "یک فرد (همجنسگرا) حق و حقوق اساسی اش را در ایران ندارد و هر لحظه ممکن است با خطر مواجه شود. سازمان ما تلاش کرده حقوق دگرباشان جنسی ایرانی را مطرح کند و به عنوان یک مسئله حقوق بشری جای اندازد. در حال حاضر سازمان ما به آن دسته از همجنسگرایانی که برای گرایش جنسی از ایران فرار کرده و درخواست پناهندگی داده اند، کمک می کند."آقای پارسی خودکشی دو تن از دوستان همجنسگرایش را دلیلی برای این فعالیت مدنی عنوان می کند.
نگاه تاریخی
از دیگر کارشناسانی که روی مسئله همجنسگرایان کار تحقیقاتی انجام داده، ژانت آفاری استاد دانشگاه درآمریکا است که کتابی با عنوان "سیاست جنسی در ایران" را به تازگی منتشر کرده است. او در این کتاب به سیر تاریخی همجنسگرایی از قرن ۱۹ تا کنون پرداخته است.
خانم آفاری به بی بی سی فارسی می گوید: "درست است که از لحاظ مذهبی مسئله همجنسگرایی گناه بود اما از لحاظ فرهنگی تحمل پذیر بود، اما از دوره رضا شاه به طور مشخص برخوردها با همجنسگرایان شروع می شود."
خانم آفاری به تاثیر انقلاب و مسئله همجنسگرایی و تحولات آن نیز پرداخته و می گوید: "اگرچه قانونا در ایران مسئله همجنسگرایی جرم است. اما نوشته ها و مصاحبه ها نشان می دهد که کم کم تحمل پذیری حتی از دوران پهلوی بیشتر است. البته هنوز بسیار کم است. متاسفانه مشکل اساسی جنبش همجنسگرایی سنتی بودن خانواده های آنها است. خانواده ها اصرار دارند که دختر و پسرشان حتما ازدواج کنند و بچه دار شوند."
همجنسگرایان می گویند حضور آنها در محافل عمومی با مشکلاتی روبرو است.
آرین ۲۱ ساله از جمله کسانی است که ترجیح می داده در محافل عمومی ظاهر نشود و از دید افراد به دور باشد.
او در گفتگو با بی بی سی فارسی دلیل این امر را این چنین بیان می کند: "اگر مردم از الفاظ بدی در مورد ما استفاده نمی کردند، در عوض برخورد خوبی هم با ما نداشتند. جاهای زیادی بود که همجنسگرایان دور هم جمع می شدند، ولی در آن رستوران ها، پارک ها و کافی شاپ ها هم با ترس از دیدن اقوام و یا ماموران حکومتی جمع می شدند."
مهاجرت به خارج
بسیاری از همجنسگرایان ایرانی در سالهای اخیر به دلیل آنچه مشکلات اجتماعی، فرهنگی و قانونی علیه خود عنوان می کنند، به خارج از کشور پناهنده شده اند.
حمید پرنیان از جمله همین افراد است. او با اشاره به برخورد حکومت ایران با همجنسگرایان می گوید: "این نظام با زدن برچسب بر دامن همجنسگرایان، آنها را وادار می کند که خودشان را گم کنند تا دیده نشوند."مقامات ایران با عنوان این مسئله که همجنسگرایی خلاف اسلام و قوانین جمهوری اسلامی است، این عمل را غیر قانونی می دانند، اما کارشناسان این حوزه عنوان می کنند نگاه های اغراق آمیز و سیاسی کردن این موضوعات است که مشکلات این گروه را بیشتر می کند.
سیما، پژوهشگر در مسائل جنسیتی در آمریکا می گوید: "یک سری از گروه های مدافع حقوق همجنسگرایان بین المللی به همراه اپوزیسیون خارج از کشور موارد اعدام تجاوز به کودکان را در ایران به عنوان همجنسگرایی در ایران ارائه داده اند. این موضوع در سطح حکومتی حساسیت ایجاد می کند. این مسئله این گونه نشان داده می شود که یک حرکت زیرزمینی همجنسگرایی در ایران وجود دارد که قصدش براندازی است، در حالی که می دانیم این طور نیست. این دقیقا به دلیل استفاده ابزاری گروه های اپوزیسیون خارج از ایران از مسئله همجنسگرایی است."
در حالیکه افراد مذهبی و سنتی در ایران همجنسگرایی را خلاف اخلاق و زیانبار برای کانون خانواده می دانند، فعالان حوزه همجنسگرایان می گویند این افراد بخشی از اعضای جامعه هستند که باید همانند دیگر گروه ها از حقوق شهروندی برابر برخوردار باشند.
همجنسگرایی در ایران پدیده اجتماعی بحث برانگیزی است، حتی در میان بستگان همجنسگرایان.
میترا یکی از همجنسگرایان ایرانی درخصوص این موضوع می گوید: "مادرم بسیاری تلاش می کرد که من را مانند دیگر دخترها بزرگ کند. حتی زمانی که بزرگتر شدم و به دبیرستان رفتم، برای نخستین بار عاشق دختری شدم، این اتفاق دعوا و کتک و داد و هوار به همراه داشت." میترا که در رشته پرستاری تحصیل کرده، مسائل اجتماعی را نیز از مشکلات همجنسگرایان در ایران می داند و اضافه می کند: "مجبوریم همیشه ماسکی بر روی صورتمان داشته باشیم. من از سر کارم دو بار اخراج شدم. به این دلیل که دکتر همکارم می خواست با من ارتباط برقرار کند، اما من نمی خواستم و رفتار بدی با وی کردم. از دوستانم شنیده بودم که وقتی به روانپزشک مراجعه می کنند رفتار نامناسبی با آنها دارند. به دلیل ترسی که از طرد شدن داشتم، به روانپزشک مراجعه نکردم."
میترا و سایر همجنسگرایان در ایران می گویند که اغلب اوقات جامعه همجنسگرایان افرادی محسوب می شوند که انحراف جنسی دارند و این برای آنها آزاردهنده است. آرشام پارسی، دبیر "سازمان دگرباشان جنسی" هشت سال است در تورنتو برای کمک به همجنسگرایان ایران فعالیت می کند.
آقای پارسی به بی بی سی فارسی می گوید: "یک فرد (همجنسگرا) حق و حقوق اساسی اش را در ایران ندارد و هر لحظه ممکن است با خطر مواجه شود. سازمان ما تلاش کرده حقوق دگرباشان جنسی ایرانی را مطرح کند و به عنوان یک مسئله حقوق بشری جای اندازد. در حال حاضر سازمان ما به آن دسته از همجنسگرایانی که برای گرایش جنسی از ایران فرار کرده و درخواست پناهندگی داده اند، کمک می کند."آقای پارسی خودکشی دو تن از دوستان همجنسگرایش را دلیلی برای این فعالیت مدنی عنوان می کند.
نگاه تاریخی
از دیگر کارشناسانی که روی مسئله همجنسگرایان کار تحقیقاتی انجام داده، ژانت آفاری استاد دانشگاه درآمریکا است که کتابی با عنوان "سیاست جنسی در ایران" را به تازگی منتشر کرده است. او در این کتاب به سیر تاریخی همجنسگرایی از قرن ۱۹ تا کنون پرداخته است.
خانم آفاری به بی بی سی فارسی می گوید: "درست است که از لحاظ مذهبی مسئله همجنسگرایی گناه بود اما از لحاظ فرهنگی تحمل پذیر بود، اما از دوره رضا شاه به طور مشخص برخوردها با همجنسگرایان شروع می شود."
خانم آفاری به تاثیر انقلاب و مسئله همجنسگرایی و تحولات آن نیز پرداخته و می گوید: "اگرچه قانونا در ایران مسئله همجنسگرایی جرم است. اما نوشته ها و مصاحبه ها نشان می دهد که کم کم تحمل پذیری حتی از دوران پهلوی بیشتر است. البته هنوز بسیار کم است. متاسفانه مشکل اساسی جنبش همجنسگرایی سنتی بودن خانواده های آنها است. خانواده ها اصرار دارند که دختر و پسرشان حتما ازدواج کنند و بچه دار شوند."
همجنسگرایان می گویند حضور آنها در محافل عمومی با مشکلاتی روبرو است.
آرین ۲۱ ساله از جمله کسانی است که ترجیح می داده در محافل عمومی ظاهر نشود و از دید افراد به دور باشد.
او در گفتگو با بی بی سی فارسی دلیل این امر را این چنین بیان می کند: "اگر مردم از الفاظ بدی در مورد ما استفاده نمی کردند، در عوض برخورد خوبی هم با ما نداشتند. جاهای زیادی بود که همجنسگرایان دور هم جمع می شدند، ولی در آن رستوران ها، پارک ها و کافی شاپ ها هم با ترس از دیدن اقوام و یا ماموران حکومتی جمع می شدند."
مهاجرت به خارج
بسیاری از همجنسگرایان ایرانی در سالهای اخیر به دلیل آنچه مشکلات اجتماعی، فرهنگی و قانونی علیه خود عنوان می کنند، به خارج از کشور پناهنده شده اند.
حمید پرنیان از جمله همین افراد است. او با اشاره به برخورد حکومت ایران با همجنسگرایان می گوید: "این نظام با زدن برچسب بر دامن همجنسگرایان، آنها را وادار می کند که خودشان را گم کنند تا دیده نشوند."مقامات ایران با عنوان این مسئله که همجنسگرایی خلاف اسلام و قوانین جمهوری اسلامی است، این عمل را غیر قانونی می دانند، اما کارشناسان این حوزه عنوان می کنند نگاه های اغراق آمیز و سیاسی کردن این موضوعات است که مشکلات این گروه را بیشتر می کند.
سیما، پژوهشگر در مسائل جنسیتی در آمریکا می گوید: "یک سری از گروه های مدافع حقوق همجنسگرایان بین المللی به همراه اپوزیسیون خارج از کشور موارد اعدام تجاوز به کودکان را در ایران به عنوان همجنسگرایی در ایران ارائه داده اند. این موضوع در سطح حکومتی حساسیت ایجاد می کند. این مسئله این گونه نشان داده می شود که یک حرکت زیرزمینی همجنسگرایی در ایران وجود دارد که قصدش براندازی است، در حالی که می دانیم این طور نیست. این دقیقا به دلیل استفاده ابزاری گروه های اپوزیسیون خارج از ایران از مسئله همجنسگرایی است."
در حالیکه افراد مذهبی و سنتی در ایران همجنسگرایی را خلاف اخلاق و زیانبار برای کانون خانواده می دانند، فعالان حوزه همجنسگرایان می گویند این افراد بخشی از اعضای جامعه هستند که باید همانند دیگر گروه ها از حقوق شهروندی برابر برخوردار باشند.
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر