اعتراض به حبس ۳۰۰۰ مسیحی در زندانهای اریتره

تقاضای گروه‌های مدافع حقوق بشر به منظور آزاد‌سازی هزاران زندانی مسیحی در اریتر
به گزارش شبكه خبر مسیحیان فارسی زبان به نقل ازBosNewsLife، حامیان پنج گروه مذهبی مدافع حقوق بشر با تجمع در برابر دفتر سفارت اریتره در لندن، اعتراض خود را نسبت به نقض حقوق بشر و حبس ۳۰۰۰ مسیحی بدون اتهام، ابراز کردند.
اعتراض این افراد با قرائت نامه‌ای که مضمون آن تقاضای آزادی فوری تمامی زندانیان بود، به اوج خود رسید.
دیوید تورنر، یکی از معترضین می‌گوید: "باعث افتخار است که امروز بتوانیم با ایستادنمان در این محل، با مسیحیان جفا‌دیده اریتره متحد شویم. شجاعت و استقامت ایشان فوق‌العاده بی‌نظیر و امیدبخش است. ما هم دعا می‌کنیم و منتظریم تا روزی برسد که در همه زندان‌ها و کانتینرهایی که این افراد را در آن نگه‌داری می‌کنند گشوده شود و ایشان بتوانند بیرون بیایند."
در اثنای این اعتراض، فعالان حقوق بشر از اریتره خبر دادند که آقای ابون آنتونیوس، شیخ کلیسای ارتدوکس کشور که در خانه‌ای با آدرس نامشخص زندانی است، به منظور انجام چند آزمایش پزشکی در رابطه با مشکل فشار خون و دیابت، موقتاً از محل حبسش آزاد شد. وی از سال ۲۰۰۶ در پی برکنار شدن از مقام کلیسایی خود توسط دولت، در حبس به سر می‌برد.
چنین اعتراضات متحدانه‌ای از زمانی آغاز شد که یکی از همین گروه‌‌های مذهبی جلسه‌ای برای دعا در بیرمینگهام برگزار کردند که در میان ۹۰ شرکت کننده آن چندین پناهنده اریتریایی که خود در چنگ رژیم سرکوب‌گر این کشور گرفتار بوده‌اند، به چشم می‌خورد.
آقای برهان اسملش، رئیس یکی از همین مؤسسات معترض به نام "آزادی اریتره" تصریح کرد: "اتحاد خواهران و برادرانم در سراسر بریتانیا و ایرلند، عمیقاً مرا تحت تأثیر قرار داد. بنابراین تمام مسیحیان را تشویق می‌کنم تا به دعا‌های خود ادامه داده و از حمایت کلیسا و ایمانداران جفا‌دیده اریتره دست نکشند."
گفتنی است که دولت اریتره ارتکاب هرگونه خطا را تکذیب کرد؛ اما گروه‌های مدافع حقوق بشر هم‌چنان دولت این کشور را "سرکوب‌کننده‌ترین رژیم در قاره آفریقا" خوانده و معتقدند هزاران نفر بطور مستبدانه و برای زمانی نامشخص در مکان‌هایی با امکانات ناکافی حبس شده‌اند که در آن‌ها سلامتی افراد در خطر بوده و شکنجه نیز بسیار رایج است.
گفتنی است که دولت اریتره در برابر بحران‌های مختلفی در شاخ آفریقا مسئول است. اتحادیه آفریقا در اقدامی بی‌سابقه از کنسول امنیتی سازمان ملل درخواست کرد تا مجازاتی برای دولت اریتره به جرم برانگیختن شورش در سومالی توسط مسلح ساختن و حمایت مالی شورشیان الشباب در نظر بگیرد.

کلیمیان و دیگر اقلیت های مذهبی کاندیدای خاصی ندارند

جدا کردن اقلیت های مذهبی از بدنه ملت ایران کار پسندیده ای نیست.

به گزارش شبكه خبر مسیحیان فارسی زبان به نقل ازرادیو فرانسه، نماینده کلیمیان در مجلس امروز اعلام کرد که جامعه کلیمیان و دیگر اقلیت های مذهبی حامی کاندیدای خاصی نیستند. آقای" سیامک مره صدق " با بیان اینکه جامعه اقلیت ها مطالباتی جدا ار آنچه مردم ایران دارند نخواهند داشت اضافه کرد که جدا کردن اقلیت های مذهبی از بدنه ملت ایران کار پسندیده ای نیست.

نامه یک هموطن مسیحی؛ شرکت در آ تش بازی انتخابات

حال که اوضاع اینقدر خراب است و گزینه خوب وجود ندارد، آیا رای دادن به بد برای جلوگیری از
انتخاب شدن بدتر ، کمک به بهبود وضعیت حقوق انسانها، تحمل دگراندیشان
و رعایت حقوق اقلیتهای دینی و قومی در کشور میکند یا نه ؟

متن نامه این شهروند به شرح زیر است :
این روزها همه ایرانیان از جمله بسیاری از مسیحیان صحبت از این میکنند که در این انتخابات ریاست جمهوری باید شرکت کنیم و رای بدهیم تا از تکرار واقعه ۴ سال پیش جلوگیری شود و نگذاریم دار و دسته ای دوباره بر سر کار بیایند که آبروی ملت ایران را در جهان ببرند .
شرکت گسترده مردم در این انتخابات با رای به هرکدام از کاندیداها که باشد ، منظور اصلی حکومت جمهوری اسلامی ازبرگزاری چنین انتخاباتی است . یعنی برپائی یک نمایش آتش بازی دمکراسی هرچه بزرگتر با کبریتهای بی خطر .!
تقریبا در همه کشورهای جهان برگزاری جشنها با آتش بازی همراه است . این آتش بازیها ضمن زیبا بودن ، به جشن مربوطه شور و هیجان میبخشد و البته خطرات خاص خود را هم دارد . وقتی که آتش نشانهای انگلیس چند سال قبل درخواست نمودند که به علت تلفات جانی و خطر حریق ، قوانینی برای محدود کردن و یا ممنوع کردن آتش بازی وضع شود ، سیاستمداری با تجربه به آنها گفت : اجرای آتش بازی در جشنها این امکان را به مردم و به خصوص جوانان میدهد که با مواد منفجره کنترل شده وکم خطر در مقایسه با مواد منفجره نظامی، تمایل خود را به آتش بازی ارضاء نمایند. اگر قوانین جلوی این کار را بگیرند مردم دست به آتش بازی با بمبهای واقعی خواهند زد که فاجعه بار ودردسرسازتر است . او تاکید کرد که ، آتش بازی سوپاپ اطمینان برای کنترل تمایل آدمها به انفجار وآتش زدن و نابود کردن است .
انتخابات ریاست جمهوری در ایران نیز حالا دیگر رسما تبدیل به سوپاپ اطمینانی شده است که هر چهار سال یک بار دریچه آن باز میشود تا پتانسیل انفجاری ناشی از فشارهای عظیم چهارسال قبل خارج و با این کار از ترکیدن موتور جامعه تحت فشار جلوگیری شود . البته این عمل گاهی فرصتهای نابی برای اقلیتها جامعه فراهم میکند که نباید آنها را بی ارزش دانست .اما بهتر است به جای احساساتی شدن و وارد شدن ناگهانی به بازی انتخاب" بد" برای جلوگیری از "بدتر" کمی در احوالات کاندیداها مطالعه کنیم و ببینیم حال که اوضاع اینقدر خراب است و گزینه "خوب وجود ندارد"، آیا رای دادن به بد برای انتخاب نشدن بدتر، کمک به بهبود وضعیت حقوق انسانها ،تحمل دگر اندیشان ورعایت حقوق اقلیتهای دینی و قومی در کشور میکند یا نه ؟ و یا منجر به بهترشدن وضعیت روحانی جامعه و حداقل ترمیم ویرانیهای اقتصادی اسف بار آن میشود یا خیر؟ بعد تصمیم خود را برای حرکت در ۲۲ خرداد ماه ۱۳۸۸ بگیریم .

نامه سرگشاده خانواده دانشجوی دربند به عفو بین الملل

کميته گزارشگران حقوق بشر
نامه سرگشاده خانواده محمد پورعبداله به سازمان عفو بین الملل
در هیاهوی انتخابات ریاست جمهوری و سفر اوباما به خاورمیانه اخبار دانشجویان زندانی در ایران به فراموشی سپرده شده است.به عنوان نمونه پسرمان محمد پورعبداله،دانشجوی دانشگاه تهران بیش از 120 روز است که در زندان به سر می برد.پرونده او تکمیل شده و آخرین دفاع نیز به عمل آمده است با این وجود او را همچنان بلاتکلیف در زندان ویژه مواد مخدر نگاه داشته اند.
ما به تمام مراجع قانونی در داخل کشور مراجعه کردیم ؛ اما تاکنون به هیچ نتیجه ای نرسیده ایم.مادر محمد که از بیماری اعصاب نیز رنج می برد،حدود 4 ماه است به تهران نقل مکان کرده وپشت دربهای دادگاه و سایر مراجع قضایی سرگردان مانده است.
به خصوص در این روزها که کارناوال انتخاباتی در ایران به راه افتاده هیچ گوش شنوایی پیدا نمی یشود. واقعا"نمیدانیم چکار کنیم؟" فریادمان را به گوش چه کسی برسانیم؟ تنها پسر یک خانواده که در حال حاضر می بایست آخرین ترم تحصیلی خود را در دانشگاه می گذراند در یک زندان قرون وسطایی با انواع مجرمین خطرناک، بلاتکلیف رها شده است و تنها به علت عدم امضای برگه اتهامات، مسولان از صدور قرار وثیقه و آزادی او سرباز میزنند به این امید که با تخریب روحیه او بتوانند تا روز دادگاه به منظور نظر خود برسند.
دردناک تر از همه آنکه در ملاقات حضوری که چندی پیش با او داشتیم متوجه آثار شکنجه بر روی بدن او شدیم،دیدن پسرمان در آن محیط و با آن شرایط جسمی موجبات تأثر عمیق خانواده ما را فراهم نموده است.
آیا یک جوان 24 ساله پس از 120 روز زندانی که 40 روز آن در سلول انفرادی و همراه با شکنجه بوده است قادر خواهد بود در جلسه دادگاه حاضر شود .آیا او از لحاظ روحی و فکری توان دفاع از خود را دارد؟
آیا چنین شرایطی برای یک پدر و مادر مسن و بازنشسته و دو خواهر دانشجو،ماراتنی عذاب آور نیست؟ آیا این همه شعار تبلیغاتی که "ما زندانی سیاسی نداریم" " زندان جای شکنجه گری و اعتراف گیری نیست" و صدها شعار دیگر باورکردنی است؟
لذا خانواده ما از آن سازمان محترم درخواست می نماید که صدای ما را به گوش جهانیان برسانید شاید از این طریق گوش مقامات قضایی ما فرصتی برای شنیدن دردهای مردم داشته باشد.
با احترام-خانواده پورعبداله

حکم حبس برای دو فعال کرد در ارومیه

خبرگزاری دیدبان حقوق بشر کردستان: دو فعال کرد به نامهای رحمان رحیم پور و منصور محمدی اهل شهرهای سقز و سنندج توسط دادگاه انقلاب شهرستان ارومیه به اتهام اقدام علیه امنیت ملی به حبس های 3 و 5 سال و تبعید به بندر عباس محکوم شدند.
شعبه اول داددگاه انقلاب شهرستان ارومیه رحمان رحیم پور 22 ساله اهل شهرستان سقزرا که سه ماه در بازداشتگاه انفرادی بود را به اتهام همکاری با گروههای مخالف به 3 سال زندان تعزیری محکوم کرد.این دادگاه همچنین منصور محمدی 45 ساله اهل شهرستان سنندج را پس از 3 ماه بازداشت در بازداشتگاه انفرادی به اتهام عضویت در گروهای مخالف به 5 سال حبس و تبعید به شهرستان بندر عباس محکوم کرد.
یادآوری میگردد دادگاه انقلاب شهرستان ارومیه چند روز پیش حسین خضری را بعد از 8 ماه بازداشت به اتهام اقدام علیه امنیت ملی به اعدام محکوم کرد.
چهارشنبه 20خرداد ماه1388

نسبت دادن اتهام محاربه به برخی از زندانیان سیاسی

فعالین حقوق بشر ودمکراسی در ایران
نسبت دادن اتهام محاربه و زمینه سازی برای صدور احکام سنگین و غیر انسانی علیه دستگیرشدگان 2 اسفندماه
بنابه گزارشات رسیده از بند 209 زندان اوین ، پرونده دستگیر شدگان 2 اسفند ماه به شعبه 28 دادگاه انقلاب فرستاده شد.
زندانیان سیاسی خانم ها فاطمه ضیائی 52 ساله خانه دار ،مهسا نادری 19 ساله دانشجو و آقایان حامد یازرلو 27 ساله کارشناس هوا –فضا ، حسن ترلانی 22 ساله دانشجو که در 2 اسفند ماه 1387 با یورش وحشیانه مامورین وزارت اطلاعات که با اکیب های مختلف و هر اکیپ حمله کننده به هر منزل یکی از سربازجویان آنها را فرماندهی میکرد دستگیر و به سلولهای انفرادی بند 209 منتقل شدند.آنها 88 روز در سلولهای انفرادی تحت شکنجه های جسمی و روحی قرار داشتند و در طی این مدت هیچ تماس و یا ارتباطی با خانواده های خود نداشتند.دستگیر شدگان 2 اسفند ماه وارد 112 روز بازداشت خود در بند مخوف 209 شدند.در روزهای اخیر وقتی که خانواده های دستگیر شدگان 2 اسفند ماه به حسینی رئیس شعبه 3 دادگاه انقلاب مراجعه کردند به آنها گفته شد .که پروندۀ عزیزانشان به شعبۀ 28 دادگاه انقلاب فرستاده شده است و بزودی آنها در این شعبه مورد محاکمه قرار خواهند گرفت . رئیس شعبۀ 28 دادگاه انقلاب فردی به نام محمد مقیسه ای معروف به ناصریان می باشد. مقیسه ای از اعضای هیئت مرگ سال 67 می باشد این هیئت بنابه شاهدان بازمانده از آن قتل عام باعث جان باختن هزاران زندانی سیاسی می باشد. علیرغم خواستۀ سازمانهای حقوق بشری برای دستگیری ، محاکمه و مجازات آمرین و عاملین این قتل عام هنوز تحقق نیافته است بلکه بعضی از آنها در نقش قاضی های وزارت اطلاعات مشغول بکار هستند و تا به حال چندین زندانی سیاسی با اتهامات واهی و بدون برخوداری از حق دفاع و وکیل به سالها زندان محکوم کرده اند.دستگیر شدگان 2 اسفندماه قرار است به اتهامات زیر مورد محاکمه قرار گیرند : محاربه ،هوادرای از سازمان مجاهدین خلق ایران،تبلیغ علیه نظام و اقدام علیه امنیت می باشد. زندانی سیاسی مهسا نادری 19 ساله دانشجوی رشته اقتصاد دانشگاه مفید شهرستان قم،از 112 روز زندانی بودن در بند 209 زندان اوین 88 روز آن را در سلولهای انفرادی تحت شکنجه های جسمی و روحی بسر برد. این دانشجوی زندانی در اثر شکنجه های غیر انسانی دچار ناراحتی قلبی و سردردهای شدید شده است. بازجویان وزارت اطلاعات برای تحقیر کردنش، او را بچه منافق صدا می کنند.سعید شیخان سربازجوی وزارت اطلاعات و فردی به نام سید او را مورد بازجوئی و شکنجه های جسمی و روحی قرار میدهند.زندانیان سیاسی فاطمه ضیائی، حامد یازرلو و حسن ترلانی در طی مدت بازداشت خود تحت شکنجه های جسمی و روحی قرار داشتند .آقای حسن ترلانی در اثر شکنجه های جسمی دچار کمر درد شده است،خانم فاطمه ضیائی از بیماری ام. اس رنج می برد آنها از درمان جدی محروم می باشند و همچنان در بند 209 بسر می برند.فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران ، دستگیری،شکنجۀ جسمی و روحی، بازداشت طولانی در سلول انفرادی و بند مخوف 209 و نسبت دادن اتهام محاربه برای صدور احکام سنگین وغیر انسانی را محکوم می کند و از کمیسر عالی حقوق بشر سازمانهای حقوق بشری خواستار دخالت برای آزادی فوری و بی قید وشرط آنها است.
20 خرداد 1388 برابر با 10 ژون 2009
آخرین وضعیت دستگیر شدگان فوق را به سازمانهای زیر گزارش گردید:کمیساریای عالی حقوق بشر

کمسیون حقوق بشر اتحادیه اروپا

سازمان عفو بین الملل

سازمان دیدبان حقوق بشر

صدور قرار وثیقه 50 ميليون تومانی برای کاوه مظفری

تغییر برای برابری - روز دوشنبه 18 خرداد با انتقال كاوه مظفري از زندان اوين به شعبه 2 دادسراي امنيت، آقاي سبحاني بازپرس پرونده اتهام اقدام عليه امنيت ملي از طريق تباني براي تجمع تبليغي عليه نظام و نيز داشتن تجهيزات ماهواره‌اي را به او تفهيم كرده و قرار بازداشت او را به قرار وثیقه 50 ميليون توماني تبديل كرد که کاوه نپذیرفته است.
روز سه شنبه جلوه جواهري همسر كاوه به همراه مينا جعفري وكيل جلوه جواهري به دادسراي امنيت مراجعه و درخواست تبديل قرار وثيقه به كفالت را کردند اما بازپرس پرونده اظهار داشت پرونده كاوه را به دادگاه فرستاده و نزد او نيست این درحالی است که آقای سبحانی تاكيد داشته که خانواده کاوه در صورت تهیه وثیقه به خود او مراجعه کنند.
كاوه مظفري روز 11 ارديبهشت مصادف با روز جهانی کارگر در پارك لاله بازداشت شد و ‌ از آن تاريخ تا كنون 39 روزاست که در بازداشت بسر میبرد.
همچنين جلوه جواهری پس از آزادی از زندان با مراجعه به شوراي حل اختلاف براي فك پلمپ منزلشان اقدام کرد. نیمه شب 12 اردیبهشت ماموران با مراجعه به منزل آنان، ‌به تفتيش منزل و بازداشت جلوه جواهری نیز پرداخته و دو روز پس از بازداشت آنان در منزل شان را نیز پلمب کرده بود. شوراي حل اختلاف عمل پليس را غير قانوني خوانده و با همراه كردن ماموري در منزل را گشوده و مراتب را صورت جلسه كرده‌اند.